زندگی عشقی

خوشبخت کسی است که

   امروز را روز خود بداند و با خیال راحت

  فریاد بزند:

  ای فردا

                  هرچه از دستت بر می آید،

                 کوتاهی نکن زیرا که امروز را

                             گذراندم.

یاد گرفتم که عشق با تمام عظمتش دو سه ماه بیشتر زنده نیست

یاد گرفتم که عشق یعنی فاصله و فاصله یعنی دو خط موازی که

هیچگاه به هم نمی رسند یاد گرفتم در عشق هیچکس به اندازه

خودت وفادار نیست و یاد گرفتم هر چه عا شق تری ، تنهاتری
 

همه جای دنیا پسر ها و دختر ها در روز نیم ساعت با هم هستند

و بیست و سه ساعت و نیم دیگه رو به کارهای عادی زندگی

خودشون مشغولن(خوردن ? خوابیدن? مطالعه? درس خوندن? کار کردن و

اما تو ایران دختر ها و پسر ها بیست و سه ساعت و نیم به این فکر می کنن

که چطوری میشه نیم ساعت با هم باشن.

دیروز به یاد تو و آن عشق دل انگیز

       بر پیکر خود پیرهن سبز نمودم

                در آینه بر صورت خود خیره شدم باز

                       بند از سر گیسویم آهسته گشودم

عطر آوردم بر سر و بر سینه فشاندم

          چشمانم را نازکنان سرمه کشاندم

                      افشان کردم زلفم را بر سر شانه

                              در کنج لبم خالی آهسته نشاندم

زندگی با همه وسعت خویش،

   محفل ساده غم خوردن نیست

                 زندگی خوردن و خوابیدن نیست،

                             هوس دیدن و نا دیدن نیست

                                            زندگی جنبش و جاری شدن است

                                                        از تماشاگر آغاز حیات تا به جایی که خدا میداند!